Josef Drha, imieniem własnym Josef Deingruber, urodził się 3 marca 1912 w Ostrawie Hulwakach jako trzeci z sześciu dzieci.
Ojciec Józefa – Franciszek pracował jako ślusarz, matka troszczyła się o rodzinę i gospodarstwo domowe; środowisko robotnicze, w którym chłopiec wyrastał, nie zabroniło mu wszak znaleźć sobie drogę do rysowania a później malowania.
Wbrew wrodzonej niepełnosprawności wzrokowej – widział tylko lewym okiem – było jego pragnienie malowania obrazów do tego stopnia silne, że twórczość plastyczna została jego całożyciowym posłaniem.
Po zakończeniu szkoły ludowej a następnie czteroklasowej szkoły miejskiej wyuczył się Josef Deingruber na malarza pokojowego. Temu zajęciu poświęcał się jednak tylko przez krótki czas.
W niepewnych czasach lat trzydziestych (1930 – 1936) uczęszczał do Masarykowego Wyższego Uniwersytetu Ludowego a potem brał prywatnie lekcje pejzażu u Viléma Wünschego oraz aktu u Jana Obšila. Studia dokończył w roku 1945.
W tym czasie Deingruber zarabiał już – w latach 1935 – 1947 jest jednym z czterech malarzy w atelierze Antonina Jemelki, który wykonywał obrazy pod zamówienie dla szerokiej publiczności.
Już wtedy swoje obrazy sygnował J. D. Gruber. Szukanie swoistego podejścia do sztuki przyprowadziło go roku 1946 do dalszej, tym razem już ostatecznej zmiany imienia artystycznego; z Josefa Deingrubera został Josef Drha.
Po drugiej wojnie światowej poświęca się Drha intensywnie malowaniu. W roku 1947 zostaje członkiem Stowarzyszenia Morawskich Artystów Plastyków w Morawskiej Ostrawie a dwa lata później jest jego twórczość po raz pierwszy przedstawiona na wystawie (razem z Augustynem Handzelem) w Domu Oświaty w Hrabuwce. Z upływem czasu pojawiają się jego płótna w salach wystawowych całego regionu,, w roku 1949 ma możliwość oglądać je też praska publiczność na wystawie zbiorowej pod nazwem Artysta między górnikami. Na urządzenie samodzielnej wystawy musi jednak Drha zaczekać aż do roku 1954, kiedy są jego dzieła uroczyście wystawione w galerii Dílo w rodzimej Ostrawie.
Obrazy Josefa Drhi przenikają też za granice ówczesnej Czechosłowacji. W roku 1962 wystawia w Katowicach, później naprz. we Wołgogradzie, Dreźnie czy Paryżu.
Jego twórczość charakteryzują sceny z Beskidów, jako pejzażysta przedstawił też sąsiednie Tatry, poświęcał się też tematowi ostrawskiej industrializacji i jej obecności w codzienności regionu. Znane są naprzykład jego obrazy z wizerunkiem kościoła św. Katarzyny w Ostrawie Hrabowej czy też obrazy zwykłych ludzi podczas pracy w polu. Wszechstronna osobowość twórcza autora nie broniła się ani malowaniu natury martwej i aktów. Od samego początku swej drogi twórczej poświęcał się również sakralnemu malowidłu ściennemu. Już w roku 1945 współuczestniczył (z Janem Obšilem) przy ozdabianiu kościoła w Bělotínie, następowały prace w Březovej, Dziećmorowicach (1957), Svinovie (1957). Byłą kaplicę klasztorną, która jest dzisiaj siedzibą rektoratu Uniwersytetu Ostrawskiego, zdobi jego malowidło ścienne pod nazwem Czeskie niebo. Większą część jego twórczości reprezentuje obraz olejny, ale w szerokim repertuarze Josefa Drhi można znaleźć też niejedną grafikę.
W roku 1952 był odznaczony przez swoje miasto rodzinne Nagrodą Miasta Ostrawy za dzieło malarskie. Miejscowa Galeria Sztuki Pięknej posiada też znaczną część obrazów Drhi – jego płótna wszak znajdują się również w zbiorach Galerii Narodowej w Pradze lub Wschodnioczeskiej Galerii w Pardubicach.
Josef Drha zmarł w gronie swych najbliższych 22 grudnia 2009, w błogosławionym wieku dziewięćdziesięciu siedmiu lat.
